این مطلب را یکشنبه بیست و نهم آبان 1384ساعت 20:43 در وبلاگ قبلی ام ( لبگزه ی بلاگفا ) نوشته بودم ... امروز به اینجا منتقل شده است

دوست خوبمان  لیدا  در کامنتی چنین لطف کرده است:
سلام سید .. خوبی ایشالله ؟ سید جان یک سوال؟
این درسته که وقتی حضرت میان با شمشیر حضرت علی ظهور میکنند بعد تو عصر ارتباطات ما با این همه سلاحهای مختلف ایشان با شمشیر می جنگند یا با همین سلا حها ... ممنون از لطفت

این سؤال برای بسیاری از مردم مطرح است که با توجه به آنچه نقل است که شمشیر مولا علی علیه السلام نزد امام زمان است و و قتی آن حضرت ظهور کند، همه ی سلاح ها از کار می افتد، آیا واقعاً بدین معنی است که آن عزیز با شمشیر می جنگد؟ و آیا این درست است و با عقل بشری سازگار است که همه ی  اسلحه های پیشرفته ی امروزی از کار می افتد و.. ؟
البته با اینکه در راه فرودگاه و مسافرت هستم، سعی می کنم بطور خلاصه و گذرا به این مطلب بپردازم.

این سؤال می تواند دو پاسخ داشته باشد:

           الف ــ اینکه به خواست خداوند چنین می شود و با اراده ی او تمام تجهیزات مدرن و فوق مدرن روز کارایی خود را از دست می دهند تا شمشیر امام زمان و یاران او در گرو ایمان و پایداری آنان بر دیگر شمشیرها غالب باشد.

           ب ــ  هر چند این پاسخ با اعتقاد به معجزه و قدرت الهی ناسازگار نیست، اما به نظر برسد به گونه ی دیگری نیز بتوان بدان پاسخ داد.

قرآن در آیه ای می فرماید: و ما اوتیتم من العلم الا قلیلا .. یعنی جز اندکی از علم به شما داده نشده است. در روایات اسلامی نیز داریم که علم بر 27  قسمت یا باب تقسیم شده است که تنها دو قسمت آن تا قبل از ظهور امام زمان برای مردم روشن و بابش بر آنان باز شده است. سایر ابواب علم یعنی 25  باب دیگر پس از ظهور آن جناب بر روی مردم گشوده می شود.

با این مقدمه می توان گفت این که گفته اند تمام سلاح های روز از کار می افتند، به معنای کاری غیبی و فرامادی یا معجزه و شبیه آن نیست. بلکه بدان معنی است که گسترش و پیشرفت علمی بشر که در سایه حکومت امام اتفاق می افتد در حدی است که دیگر این سلاح ها و تجهیزات امروزی در مقابل آن فاقد کارایی می شوند. همانطوری که امروز دیگر سلاح های برنو و تفنگ های قدیمی در برابر تسلیحات لیزری و مدرن امروز کارایی ندارد. نه بدین معنا که برنو یا تفنگ قدیمی دیگر از کار افتاده و شلیک نمی کند، بلکه توان مقابله با توانمندی های جنگی امروزی را ندارند.

چه کسی باور می کرد که روزی بشر به چنان تکنولوژی دست یازد که انواع فرستنده ها و گیرنده های با مقیاس چند نانومتر جای چاپارها را بگیرد و موبایل ها و بی سیم هایی که روزی در جنگ ویتنام با دوازده تریلی حمل و نقل می شدند امروز به اندازه ی یک قوطی کبریت در خدمت بشر قرار گرفته است.

آیا روزی که ماشین اختراع شد و با بخار آب کار می کرد و روزی که هواپیماهای تک موتوره ی ملخی انگشت حیرت و تعجب را بر دهان بشر گذاشت و بشریت را دچار غروری سرکش کرد، کسی باور می کرد که همین بشر به جایی برسد که هواپیمای ما فوق صوت ساخته شود که صدها پوند بمب و وسایل کشتار جمعی را با خود حمل کنند و بر سر مردم بریزند؟

آیا اگر گذشتگان ما امروز زنده شوند، آیا باورشان می شود که بشر توانسته قلب اتم را بشکافد و یک متر را به یک ملیارد قسمت تقسیم کند تا به مقیاس نانو متر دست بیابد و امروز نانو تکنولوژی را در خدمت صنایع مخابراتی و نظامی و پزشکی و سایر صنایع به کار بگیرد؟
آیا با این پیشرفت و با اختراع دوربین ها و وسایل جاسوسی نانومتری دیگر جایی برای ابزار آلات جاسوسی صد سال پیش وجود دارد؟

من معتقدم که ظهور امام زمان و فتح باقیمانده ی ابواب علم برای بشر به گونه ای خواهد بود که دیگر میراژ و اف 18 و میگ 29 و موشک های لیزری و  قاره پیما در برابر آن سر تسلیم فرود خاهند آورد و مجالی برای خود نمایی نخواهند یافت. آری این است معنای آنچه می گوییم که سلاح های روز از کار خواهند افتاد. 

اما آنچه از شمشیر آن حضرت یاد می شود، به نظر راقم چیزی نیست جز یک نماد برای قدرت و مبارزه ی بی امان آن بزرگوار در راه ایجاد حکومت جهانی و گسترش عدل و داد در مقابل ستمگران و معاندان. شما امروز هم در آرم پنتاگون و بسیاری از نمادهای جنگی کشورهای دنیا، شمشیر را به عنوان نمادی از قدرت و مبارزه در راه آرمان های خویش می بینید.

هر چند این سطور با نهایت عجله و در را ه عزیمت به فرودگاه و سفر به سوریه نوشته شد، امیدوارم توانسته باشم پاسخی مناسب داده باشم و البته معتقدم که در این زمینه بیشتر می توان قلم فرسایی کرد.